Mirjam Leunissen

Mirjam Leunissen (1979), wist al als promovenda belangrijke dogma’s van de natuurkunde te ontkrachten. Sindsdien onderzocht ze hoe synthetisch DNA te gebruiken is als ‘slimme’ lijm om nieuwe nano-materialen te maken. Haar recent gestarte, eigen onderzoeksgroep bij FOM-instituut AMOLF bestudeert collecties van zwakke bindingen in zachte materialen, bijvoorbeeld als model voor receptor-herkenning tussen lichaamscellen. Dit onderwerp raakt aan veel natuurwetenschappelijke disciplines; samenwerkingen met mensen in uiteenlopende onderzoeksomgevingen onderstrepen het interdisciplinaire karakter van haar onderzoek. Daarnaast spreekt en schrijft ze regelmatig voor niet-vakgenoten, studenten, leerlingen en docenten.