Frank Linde

Frank Linde schrijft over zijn eigen loopbaan:

Na mijn afstuderen in 1983 aan wat toen nog de Katholieke Universiteit Nijmegen was (nu de Radboud Universiteit), ben ik aan een promotieonderzoek begonnen bij de Stanford Linear Accelerator (SLAC) in Californië. Daar heb ik vier jaar gewerkt aan het vinden van vier fantastische natuurkunde gebeurtenissen. In deze periode heb ik mijn grootste ontdekking van mijn leven gedaan: mijn huidige echtgenote Mieke. Na mijn promotie in 1988 ben ik aan het L3-experiment bij de LEP-versneller van CERN gaan werken. Dit waren zeer productieve jaren: tien promotiestudenten, ruim 200 publicaties en twee fantastische kinderen: Jeroen en Kim. In 1993 leverde dit mij een professoraat op aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). In deze periode heb ik mij ontwikkeld van een verlegen natuurkundestudent (met bril en zonder acne) tot een ongeduldige, hardwerkende en niet al te diplomatieke wetenschapper. Ergens in 1993-1995 ben ik overgestapt van het L3-experiment naar detectorontwikkeling voor één van de toekomstige experimenten bij CERN’s nieuwe LHC-project: het immens grote ATLAS-experiment (ATLAS is ongeveer zo groot als het Paleis op de Dam in Amsterdam). In 2000 ben ik definitief(?) naar Nederland teruggegaan. Tot 2004 was ik programmaleider van de Nederlandse ATLAS-inspanningen. Sinds 1 december 2004 ben ik directeur van het FOM-Instituut voor Subatomaire Fysica en Nikhef, een samenwerkingsverband van dit instituut met alle Nederlandse universiteiten waar subatomaire fysica wordt bedreven.