Gerard ‘t Hooft

Overgenomen uit Wikipedia:

Gerardus ‘t Hooft is een Nederlandse natuurkundige. Hij wordt beschouwd als toonaangevend in de theoretische natuurkunde en won in 1999 de Nobelprijs. Hij is hoogleraar aan de Universiteit Utrecht.

In 1999 kreeg hij met Martinus Veltman de Nobelprijs Natuurkunde “voor het ophelderen van de kwantumstructuur van elektro-zwakke interacties in de natuurkunde”. Veltman was in 1981 uit Utrecht vertrokken met onenigheid over de eer van hun ontdekkingen, maar na de toekenning van de prijs is het conflict bijgelegd.

Sinds 1999 besteedt ‘t Hooft veel tijd aan lezingen in binnen- en buitenland. Eerder ontving hij ook al velerlei eerbewijzen, zoals de Israëlische Wolfprijs voor de natuurkunde van 1981 (samen met Freeman Dyson en Victor Weisskopf), de Franklin Medal uit de VS, de Spinozapremie en een aantal eredoctoraten. De planetoïde 9491 Thooft is naar hem genoemd. Sinds 1982 is hij lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, die hem in 2003 benoemde tot Akademiehoogleraar. Tevens is hij (buiten)lid van de wetenschapsacademies van België, Frankrijk en de Verenigde Staten. ‘t Hooft is Commandeur in de Orde van de Nederlandse Leeuw en Officier de la Légion d’Honneur.

meer over: Gerardus ‘t Hooft